"Μιρέιγ", ψέλλισε ξανά, πασχίζοντας να βρει έναν τρόπο για να οδηγήσει τη συζήτηση σε πιο ασφαλές έδαφος.
Αλλά εκείνη είχε σηκώσει τα χέρια της στο πρόσωπό του γλιστρώντας τα δάχτυλά της μέσα στα μαλλιά του. Τον τραβούσε απαλά προς το μέρος της. Θεέ μου, σκέφτηκε εκείνος, πρέπει να έχω τρελαθεί! Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό!...
"Μιρέιγ", είπε ξανά, με τα χείλη του ν' αγγίζουν σχεδόν τα δικά της. "Δεν μπορώ... δεν μπορούμε..." Ένιωσε όλα τα φράγματα να γκρεμίζονται μέσα του όταν τα χείλη του έσμιξαν με τα δικά της, το αίμα να κοχλάζει στις φλέβες του. Όχι. Δεν μπορούσε. Όχι αυτό. Όχι τώρα...
Προσπαθούσε να θυμηθεί τί έκανε και γιατί δεν έπρεπε να το κάνει, αλλά το μόνο που επιθυμούσε ήταν να ξεχάσει. Η Μιρέιγ τον συναγωνιζόταν μ' ένα πάθος σκοτεινότερο, πιο παράφορο απ' το δικό του.
Τον κοίταζε, με τα μάτια της δυο βαθιές πράσινες λίμνες, και ήταν σίγουρος ότι ένιωθε το ίδιο.
Είχε κάνει έρωτα σε πολλές γυναίκες, τόσο πολλές ώστε είχε χάσει πια το λογαριασμό - όταν όμως έγειρε αποκαμωμένος μέσα στα απαλά ανάκατα σεντόνια του κρεβατιού του, με τα μακριά μέλη της Μιρέιγ μπλεγμένα με τα δικά του, δεν μπορούσε να θυμηθεί ούτε μία. Ήξερε ότι δε θα ξαναζούσε ποτέ παρόμοια εμπειρία.
Την κοίταξε τώρα ξαπλωμένη. Τα μπερδεμένα μαλλιά της ήταν σαν όνειρο πάνω στα δροσερά λινά κλινοσκεπάσματα. Εκείνη ανταπέδωσε το βλέμμα του με τα βαθυπράσινα μάτια της. Και χαμογέλασε.
The Eight - Katherine Neville
Αλλά εκείνη είχε σηκώσει τα χέρια της στο πρόσωπό του γλιστρώντας τα δάχτυλά της μέσα στα μαλλιά του. Τον τραβούσε απαλά προς το μέρος της. Θεέ μου, σκέφτηκε εκείνος, πρέπει να έχω τρελαθεί! Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό!...
"Μιρέιγ", είπε ξανά, με τα χείλη του ν' αγγίζουν σχεδόν τα δικά της. "Δεν μπορώ... δεν μπορούμε..." Ένιωσε όλα τα φράγματα να γκρεμίζονται μέσα του όταν τα χείλη του έσμιξαν με τα δικά της, το αίμα να κοχλάζει στις φλέβες του. Όχι. Δεν μπορούσε. Όχι αυτό. Όχι τώρα...
Προσπαθούσε να θυμηθεί τί έκανε και γιατί δεν έπρεπε να το κάνει, αλλά το μόνο που επιθυμούσε ήταν να ξεχάσει. Η Μιρέιγ τον συναγωνιζόταν μ' ένα πάθος σκοτεινότερο, πιο παράφορο απ' το δικό του.
Τον κοίταζε, με τα μάτια της δυο βαθιές πράσινες λίμνες, και ήταν σίγουρος ότι ένιωθε το ίδιο.
Είχε κάνει έρωτα σε πολλές γυναίκες, τόσο πολλές ώστε είχε χάσει πια το λογαριασμό - όταν όμως έγειρε αποκαμωμένος μέσα στα απαλά ανάκατα σεντόνια του κρεβατιού του, με τα μακριά μέλη της Μιρέιγ μπλεγμένα με τα δικά του, δεν μπορούσε να θυμηθεί ούτε μία. Ήξερε ότι δε θα ξαναζούσε ποτέ παρόμοια εμπειρία.
Την κοίταξε τώρα ξαπλωμένη. Τα μπερδεμένα μαλλιά της ήταν σαν όνειρο πάνω στα δροσερά λινά κλινοσκεπάσματα. Εκείνη ανταπέδωσε το βλέμμα του με τα βαθυπράσινα μάτια της. Και χαμογέλασε.
No comments:
Post a Comment